بـــــلال احمد فحص یکی از شهدای غواص
ساعت ۱۵:۳۰ بعد از ظهر به وقت بیروت، روز شنبه ۱۳۶۳/۳/۲۶ (۱۶ ژوین ۱۹۸۴) اتومبیل مرسدس بنز سفید رنگی که حداقل ۱۵۰ کیلوگرم ماده ی منفجره در آن جاسازی شده بود، در جاده زهرانی که به شهر صیدا منتهی می شد آرام حرکت می کرد. پیشاپیش کاروان نظامی صهیونیست ها که از رو به رو می آمدند، یک جیپ اسکورت که داخل آن یک افسر و سه سرباز مسلح به حال آماده باش نشسته بودند قرار داشتند.
جیپ اسکورت که رد شد "بلال احمد فحص" ۱۸ ساله متولد جنوب لبنان پا را بر پدال گاز فشرد و با سرعت هرچه تمام تر ماشین را حرکت داد. در کمترین فاصله بین جیپ و کامیون نفرات صدای الله اکبری بلند شد، بلال چاشنی را زد و به یک باره انفجار عظیمی صهیونیست ها را در بر گرفت. سرنشینان جیپ درجا کشته شدند و ماشین حامل نیروهای صهیونیست بر اثر موج انفجار ۳۰ متر آن طرف تر پرتاب شد. در محل منفجر شدن ماشین حفره ای ایجاد شده بود و بنز سفید رنگ کاملا ناپدید شده بود. چیزی از بلال باقی نمانده بود، حتی یک قطره خون.
چند روز قبل بلال نزد یکی از روحانیون انقلابی بیروت رفته بود و ضمن بیان طرح خود نظر امام خمینی را درباره عملیات شهادت طلبانه پرسیده بود. روحانی به او گفته بود: حضرت امام اکیدا جایز می دانند که یک نفر خود را میان ده ها سرباز اشغال گر اسرائیلی منفجر کند و با شهادت خود تعدادی از آن ها به درک واصل کند. بلال با شنیدن این سخن در حالی که اشک از دیدگانش جاری بود دو کف دست های خود را روی چشمانش نهاد و گفت: کلام امام عزیز روی چشمان من است....
