دل نوشته یک سینماگربرای 175 شهید غواص:
متن کامل نوشته این سینماگرکه در مراسم تشییع شهداء در میدان بهــــارستان حاضر بود..بدین شرح است:
«هیچ حادثه‌ای به اندازه تجسم دستان بسته شما، وقتی غریبانه در خاک غرق می‌شدید، حماسه ساز این سالهای عافیت نشد.
انگار صدفی زنگار زده را از عمق جان ما بیرون کشیدید، شسته به آب همه دریاهایی که در آنها غواصی کرده بودید.
چه حماسه‌ای به میدان آورده‌اید با دستانی بسته... دستتان اگر باز بود، چه می‌کردید با ما و حیرت ما؟
شما عصاره فضیلت هشت سال دفاع مقدس عاشقان این سرزمین‌اید؛ عاشقانی فناناپذیر که به مشیت الهی، برای بازگویی حکایت آن روزگاران و سنجش عیار عیاران، از خاک سر برآورده‌اید... تا نظاره کنید میراث‌داران و میراث خواران آن حماسه، هریک به چه حالند اکنون.
در دل هر قطره‌ای از هر دریایی، زین پس بیتی از حدیث غواصی شما در عمق شهادت، موج می‌زند.
خواب‌تان خوش که همه خواب‌های ناخوش از سر ما پراندید... تا امروز خود را در دیروز شما، و امروز شما را در باقی عمر خود، جستجو کنیم.
یادمان رفته بود، به یادمان آوردید... نه خودتان را، خودمان را... خودمان را که گره دستانمان ، گشودنی نیست و قصه غرق شدنمان در خاک، وجدان ملتی را به خروش و تکریم وا نمی‌دارد... چقدر فرق است میان مزاری که آن روز شما را در آغوش کشید و تا به امروز برای چنین برخاستنی نگه داشت، با گورهایی که ما مدام به قعر آنها فرو می رویم و جز به روز رستاخیز از آن برنخواهیم خاست.
چه عزیزید شما... چه شرمنده‌ایم ما که در تمام این سالها بر ساحل امنیت قدم زدیم و در آب‌هایی که جولانگه رشادت‌های شما بودند تنها به تصویر خود نگریستیم... و چه حقیرند آنانی که آنروز بر دستان شما گره محکم می‌کردند، و امروز بی هویت و ناشناس، بر سر سفره بخشایشی که شما گسترده‌اید، کنار بازماندگان شما نشسته‌اند و نظاره می کنند چگونه قایق تابوت‌تان روی امواج دستان عاشقان، از خاک تا افلاک بدرقه می‌شود.
در کربلای بلاخیز ٤، دشمن شما را غریبانه و دست بسته به خاک جفا سپرد... در خرداد ٩٤، دوست شما را با تعظیم و تکریم، به سرای وفا می‌رساند و بر صدر تاریخ می نشاند ... که "تعز من تشاء"...
یادمان رفته بود... به یادمان آوردید... خدا کند یادمان بماند.»
